FOTO: Tussen punkenergie en popsterren

Op de 55e editie van Pinkpop valt er muzikaal gezien genoeg te beleven. Eén van de meest opvallende optredens kwam van Amyl and the Sniffers, een energieke punkband uit Melbourne.

Onder leiding van frontvrouw Amy Taylor blies de band met hun compromisloze, rauwe sound het publiek op het Limburgse festival wakker. Met nummers die kort, fel en oprecht aanvoelden, brachten ze de authentieke punkgeest naar Landgraaf. Gitarist Dec Martens, bassist Fergus Romeren drummer Bryce Wilson speelden met tomeloze energie, terwijl Taylor over het podium beukte alsof haar leven ervan afhing. Geen opsmuk, geen effectbejag, alleen pure, onvervalste punk.

Joost Klein: publiekslieveling met een randje
Voor de derde keer in vier jaar tijd stond Joost Klein op Pinkpop en opnieuw wist hij moeiteloos het publiek te vermaken. Zijn set zat vol energie, humor en absurde invallen. Typisch Joost. Hoewel hij niet op het hoofdpodium stond, trok hij toch een enorme menigte van enthousiaste fans. Jong en oud lieten zich meeslepen door zijn charisma en kenmerkende stijl, die balanceert tussen theater, rap en performance art.

Toch ging het optreden niet zonder wrijving. Fotografen uitten hun frustratie over zijn houding: Joost verbood hen om hem vast te leggen en riep tijdens zijn set herhaaldelijk zijn eigen naam, wat door sommigen als arrogant en irritant werd ervaren. Maar of je nu van hem houdt of hem liever overslaat, één ding is zeker: Joost weet hoe hij aandacht moet trekken en vasthouden.

Internationale toppers met haperingen
Pinkpop 2025 programmeerde ook grote internationale namen zoals Tom Odell, Mark Ambor, Faithless en Olivia Rodrigo. Waar Odell en Ambor solide sets afleverden, liep het bij Faithless minder soepel. Door transportproblemen begon het optreden van de Britse dance-act een half uur later dan gepland. Gitarist Dave Randall en bassist Aubrey Nunn leken vermoeid en bewogen zich traag over het podium. Hoewel Faithless nooit bekend stond om gitaarvirtuositeit, voelde het optreden ditmaal toch opvallend vlak en plichtmatig aan.

Het contrast met Olivia Rodrigo, die daarna het podium betrad, kon haast niet groter zijn. De Amerikaanse popster wist het publiek vanaf het eerste nummer te grijpen. Haar stem was krachtig, haar presentatie professioneel en haar contact met het publiek oprecht. Rodrigo bewees waarom ze tot de top van de internationale popscene behoort: ze bracht emotie, kracht en muzikaliteit samen in een show die indruk maakte.

Zinderende hitte en bezoekers van aller windstreken
De zaterdag was zinderend heet, met temperaturen ruim boven de 30 graden. Toch weerhield het de bezoekers niet om massaal naar Landgraaf af te reizen en niet alleen uit Nederland. Bezoekers uit alle windstreken, van België en Duitsland tot ver daarbuiten, trotseerden de zon met een glimlach. Met zonnebrand, hoeden en liters water stonden sommigen urenlang in de brandende zon om een goed plekje te bemachtigen. Vaak strategisch gekozen achter het drankrek, waar schaduw én bier samenkomen. De sfeer bleef warm en gemoedelijk, zelfs onder een brandende zon.

Een festival voor generaties
Wat tijdens deze jubileumeditie opnieuw opviel, is hoe Pinkpop zich ontwikkeld heeft tot een festival voor alle leeftijden. Niet alleen jongeren bevolken het terrein: ook ouders, kinderen en zelfs grootouders lopen vrolijk tussen de podia. Het festival is meer dan muziek alleen. Het is een jaarlijkse traditie, een familiefeest en een culturele ontmoetingsplek geworden. Dat maakt Pinkpop uniek en verklaart waarom het het oudste onafgebroken popfestival van Nederland is.